39.
| 1 | Comburit serpentem boam dictum. |
| 2 | Duxit itaque eum ad Epidaurum Dalmatiae oppidum, ubi paucis diebus in vicino agello mausitans, non potuit abscondi. |
| 3 | Si quidem draco mirae magnitudinis, quos gentili sermone boas vocant, ab eo quod tam grandes sint, ut boves glutire soleant, omnem late vastabat provinciam, et non solum armenta et pecudes; sed agricolas quoque et pastores tractos ad se vi spiritus absorbebat. |
| 4 | Cui cum pyram iussisset praeparari, et oratione ad Christum emissa, evocato praecepisset struem lignorum scandere, ignem supposuit. |
| 5 | Tum itaque cuncta spectante plebe, immanem bestiam concremavit. |
| 6 | Unde aestuans, quid faceret, quo se verteret, aliam parabat fugam; et solitarias terras mente perlustrans, moerebat [Al. mirabatur] quod tacente de se lingua, miracula loquerentur. |